مانیل، فیلیپین — قهوه خوردن با همکاران پس از کار، بازی‌های ویدیویی و گوش دادن به پادکست‌ها از جمله چیزهایی هستند که روزنامه‌نگاران برای حفظ سلامت روان خود پس از یک روز طاقت‌فرسا در تحریریه به آن‌ها متکی هستند. با این حال، آن‌ها همچنین امیدوارند که با دستمزد مناسب، خوانندگان متعهد و سیاست‌هایی که از سلامت و رفاه آن‌ها حمایت می‌کند، در این صنعت دوام بیاورند.

این بینش‌ها در جلسه پرسش و پاسخ (AMA) با گزارشگران از دیلی گاردین ایلویلو، سان‌استار سبو و انستیتوی مطبوعات فیلیپین (PPI) در اتاق گفتگوی PPI در اپلیکیشن رپلر در روز پنجشنبه، ۴ دسامبر آشکار شد.

در طول این گفتگو، کاربران اپلیکیشن سؤالاتی پرسیدند و گزارشگران کار خود را از نزدیک به اشتراک گذاشتند.

پشت صحنه نویسندگی

برای بسیاری از روزنامه‌نگاران، روز خیلی قبل از انتشار اولین خبر آغاز می‌شود. 

رجی زوریاگا کاستور، گزارشگر دیلی گاردین، صبح‌ها ساعت ۸ کار خود را شروع می‌کند، گاهی اوقات زودتر، زمانی که کنفرانس‌های مطبوعاتی در اوایل صبح برنامه‌ریزی شده‌اند. بعدازظهرها به نوشتن، ویرایش و پیگیری اخبار می‌پردازد.

در سبو، جرا می لیبریا، سردبیر سان‌استار، با بررسی شبکه‌های اجتماعی برای اخبار فوری، اعزام گزارشگران و مدیریت همزمان جریان‌های کاری چاپی و آنلاین شروع می‌کند.

چرخه خبری به سرعت حرکت می‌کند و داستان‌ها با وقوع همزمان رویدادهای متعدد به سرعت قدیمی می‌شوند. به گفته آریل سبلینو، مدیر اجرایی انستیتوی مطبوعات فیلیپین، روزنامه‌نگاران باید در میان همه این‌ها هوشیار باشند. 

به عنوان مثال، لیبریا اشاره کرد که ماه‌های گذشته برای تیم آن‌ها چقدر پرمشغله بوده است. پس از زلزله سپتامبر، آن‌ها هنوز در حال پوشش خبری بودند که طوفان تینو (کالماگی) در نوامبر آن‌ها را درگیر کرد.

حتی روزنامه‌نگاران دانشگاهی نیز همین فشار را تجربه می‌کنند. طبق گفته کریستین پاتولوت از گروه انتشارات LASER، آن‌ها به سختی استراحت می‌کنند زیرا هنوز باید روی انتشارات چاپی خود کار کنند.

علاوه بر حجم کاری سنگین، بسیاری از روزنامه‌نگاران هنوز شغل‌های جانبی را برای گذران زندگی می‌پذیرند. کاستور با مانیلا تایمز و رپلر همکاری می‌کند، در حالی که مارزان در کنار انتظار برای نتایج آزمون وکالت خود، برای اینکوایرر می‌نویسد. 

جان سیتچون، گزارشگر مناطق رپلر، به سادگی خلاصه کرد: "روزنامه‌نگاران به پول نیاز دارند."

تهدیدها نیز یک واقعیت مداوم هستند. 

در سال ۲۰۲۵، دیلی گاردین پس از گزارش درباره اظهارات نلیدا آمولار، مدیر اداره آمار فیلیپین در ویسایاس غربی، درباره تأثیر افزایش ۳۰۰ درصدی مالیات املاک در شهر ایلویلو، تحت فشار سیاسی قرار گرفت.

شهردار رایسا ترنیاس-چو به گزارش دیلی گاردین واکنش منفی نشان داد. آمولار بعداً علی‌رغم پخش زنده، اظهارات خود را انکار کرد. 

بسیاری از روزنامه‌نگاران دیگر با واکنش‌های مشابهی روبرو هستند، از جمله ماریا رسا، مدیرعامل رپلر و رینالدو سانتوس جونیور، نویسنده-محقق سابق رپلر، که در سال ۲۰۱۹ به دلیل مقاله‌ای در سال ۲۰۱۲ مرتبط با رناتو کرونا، رئیس دادگاه عالی سابق، به افترای سایبری محکوم شدند، حتی قبل از اینکه قانون جرایم سایبری اجرا شود.

اما ارعاب روزنامه‌نگاران فراتر از تهدیدهای قانونی است. این شامل آزار و اذیت، برچسب‌زنی سرخ و حتی قتل می‌شود.

با این حال، بسیاری از روزنامه‌نگاران مجبورند بار روانی و عاطفی کار خود را به تنهایی مدیریت کنند.

طبق گفته مارزان و کاستور، خدمات سلامت روان حتی برای روزنامه‌نگاران نیز در دسترس نیست. در حالی که جلسات گزارش‌دهی پس از پوشش فاجعه یک عملکرد ایده‌آل است، بسیاری از تحریریه‌ها به دلیل ضرب‌الاجل‌ها این کار را انجام نمی‌دهند.

برای گزارشگران جدیدتر، فشار می‌تواند به ویژه شدید باشد. دنیس می کودیس از سان‌استار به اشتراک گذاشت که در حالی که برخورد با منابع مختلف بخشی از کار است، او زمانی که مردم درک نمی‌کنند روزنامه‌نگاران چه کاری انجام می‌دهند، تحت تأثیر قرار می‌گیرد. 

"به عنوان فردی تازه‌کار در این صنعت، واقعاً شجاعت و جسارت زیادی می‌خواهد تا بتوانم وظایف روزانه خود را پیش ببرم و چالش‌هایی را که با مدیریت منابع همراه است، مدیریت کنم،" او گفت.

نقش شما در زنده نگه داشتن روزنامه‌نگاری

حتی در حرفه‌ای که بر فشار مداوم بنا شده است، روزنامه‌نگاران راه‌های کوچکی برای سرپا ماندن و ادامه دادن به اخبار پیدا می‌کنند. 

برای کاستور، استراحت‌ها گاهی به معنای گنجاندن یک تمرین سریع در صورت اتمام زودهنگام کار یا صرف قهوه با گزارشگران از سایر تحریریه‌هاست.

مارزان، که خود را "عاشق تخت" می‌نامد، با خوابیدن، تماشای برنامه‌های استریمی یا دیدن ویدیوهای خنده‌دار ذهن خود را پاک می‌کند. سیتچون از طریق بازی‌های ویدیویی، آشپزی یا ماهیگیری در اسکله خود را بازیابی می‌کند. 

در همین حال، سبلینو گفت که جدا نگه داشتن کار از زندگی شخصی‌اش به او کمک کرده است - عادتی که در اوایل حرفه‌اش آموخته است.

آنچه به همان اندازه آنها را تقویت می‌کند، دانستن این است که داستان‌هایشان برای خوانندگان اهمیت دارد.

مارزان گفت که شنیدن اینکه کسی داستانش را خوانده است، به خصوص از دوستان یا خانواده، احساس خوبی دارد. در همین حال، حتی یک واکنش ساده به داستان‌هایی که می‌نویسد، برای کاستور پاداش‌دهنده است.

سبلینو افزود که وقتی خوانندگان فقط از کنار یک داستان رد نمی‌شوند بلکه واقعاً درباره آن فکر می‌کنند، اهمیت دارد. برای لیبریا، شنیدن مستقیم از خوانندگان درباره اینکه چگونه یک داستان به آنها کمک کرده است، نوعی اطمینان نادر است که او را به ادامه راه تشویق می‌کند.

و در حالی که تشویق کمک می‌کند، خوانندگان می‌توانند به روش‌های عملی از تحریریه‌ها حمایت کنند.

روزنامه‌نگاران در این گفتگو گفتند که خرید روزنامه، بازدید از وب‌سایت آنها، اشتراک یا به اشتراک گذاشتن داستان‌ها با دیگران، اقدامات ساده‌ای هستند که تفاوت واقعی ایجاد می‌کنند.

سیتچون همچنین تأکید کرد که حتی چیزی به سادگی استفاده از اپلیکیشن رپلر نیز به عنوان حمایت محسوب می‌شود.

این اقدامات کوچک به روزنامه‌نگاران کمک می‌کند تا به کار خود ادامه دهند. 

"در پایان روز، همه باید روزنامه‌نگاری را مانند آنچه ما برای همه آزادی‌هایمان انجام می‌دهیم، تنفس کنند،" سبلینو گفت. 

انستیتوی مطبوعات فیلیپین، دیلی گاردین ایلویلو و سان‌استار سبو، همگی بخشی از CoLab هستند، پروژه‌ای رادیکال که هدف آن درگیر کردن جوامع و ایجاد آینده‌ای پایدار برای اخبار از طریق اپلیکیشن رپلر است.

برای پیوستن به گفتگوهایی مانند این، اپلیکیشن رپلر را که برای هر دو سیستم عامل اندروید و iOS در دسترس است، دانلود کنید. این اپلیکیشن به عنوان یک پلتفرم خبری و اجتماعی با پشتیبانی هوش مصنوعی مولد برای تقویت روزنامه‌نگاری، مشارکت مدنی و گفتگوی عمومی معنادار عمل می‌کند. – با گزارش‌هایی از والری فریدو/Rappler.com

والری فریدو داوطلب رپلر برای MovePH است. او دانشجوی سال سوم دانشگاه فار ایسترن است و در رشته روانشناسی تحصیل می‌کند.