همان‌طور که فیلیپین وارد سال جدید می‌شود، دو دفتر سنگین اما جدایی‌ناپذیر با خود حمل می‌کند: یکی اقتصادی و دیگری سیاسی. هر دو در طول ۱۲ ماه گذشته به دقت، خط به خط، تصمیم به تصمیم نوشته شدند — گاهی با نظم، اغلب با تردید، و گاه با تناقض پرهزینه. برای سرمایه‌گذاران، شهروندان و سیاست‌گذاران، سؤال دیگر این نیست که آیا کشور حرکت رو به جلو دارد چرا که دارد. سؤال فوری‌تر این است که آیا انسجام دارد.

سال ۲۰۲۵ سال فروپاشی نبود، اما سال پیشرفت چشمگیری که بسیاری امیدوار بودند نیز نبود. رشد اقتصادی بر اساس استانداردهای منطقه‌ای قابل احترام باقی ماند، اما به طرز لجوجانه‌ای زیر پتانسیل کامل کشور بود.

تورم، در حالی که از اوج‌های پس از همه‌گیری و شوک کالاها کاهش یافت، زخم‌هایی بر ترازنامه‌های خانوار باقی گذاشت. نرخ بهره به اندازه کافی بالا ماند تا اشتهای اعتبار را سرد کند و ساختارهای شرکتی با اهرم بالا را آزمایش کند. پزو لحظاتی از ثبات را پیدا کرد، اما هرگز به طور کامل از جاذبه قدرت جهانی دلار و شکاف‌های تجاری مداوم فرار نکرد.

با این حال، تاب‌آوری غیرقابل انکار بود. مصرف — که مدت‌ها موتور قابل اعتمادترین اقتصاد فیلیپین بود — حتی با افزایش قیمت مواد غذایی و افزایش هزینه‌های استقراض، به سختی از بین می‌رفت. حواله‌ها همچنان به عنوان یک تثبیت‌کننده بی‌صدا عمل کردند، شوک‌های خارجی را کاهش دادند و تقاضای داخلی را حمایت کردند. هزینه‌های زیرساختی، هرچند ناهموار اجرا شد، روایت رشد بلندمدت را دست نخورده نگه داشت و به بازارها یادآوری کرد که بتن، فولاد و لجستیک همچنان در کشوری با بیش از ۱۱۰ میلیون نفر جمعیت اهمیت دارند.

با این حال، در زیر اعداد سرفصل، حقیقتی ناراحت‌کننده‌تر نهفته بود: رشد به طور فزاینده‌ای دفاعی به نظر می‌رسید تا شتاب‌دهنده. بخش زیادی از سال صرف مدیریت شد تا خنثی‌سازی قاطع خطراتی که از قبل قابل مشاهده بودند: تورم سمت عرضه، نگرانی‌های حکومتی و عدم اطمینان نظارتی، به عنوان مثال. سیاست اقتصادی اغلب درست به نظر می‌رسید، اما با احتیاط حرکت می‌کرد. بازارها گوش دادند، اما منتظر ماندند.

از نظر سیاسی، سال با آرامشی ناآرام تعریف شد. دولت ثبات، تداوم و عمل‌گرایی را نشان داد — ویژگی‌هایی که سرمایه‌گذاران معمولاً خوشایند می‌دانند. اما ثبات بدون فوریت هزینه خاص خود را دارد. اصلاحات حکومتی بیشتر در لفاظی پیشرفت کرد تا در اجرا. کمپین‌های ضد فساد به صورت موج‌وار ظاهر شدند — گاهی قدرتمند، گاهی انتخابی، اغلب واکنشی. نتیجه محیط سیاسی بود که از هرج و مرج اجتناب کرد، اما از قاطعیت کم بود.

این ابهام اهمیت داشت. سرمایه تنها تا حدی صبور است. سرمایه‌گذاران خارجی، که قبلاً در مورد بازارهای نوظهور در میان چرخه‌های سخت‌گیری جهانی بدبین بودند، به دنبال سیگنال‌های واضح‌تری بودند: تصمیمات نظارتی سریع‌تر، پاسخگویی نهادی قوی‌تر، و شکست واضح‌تر از شیوه‌های قدیمی که خط بین قدرت سیاسی و امتیاز اقتصادی را محو می‌کنند. اغلب، این سیگنال‌ها دیر یا اصلاً نمی‌رسیدند.

آنچه سال گذشته در نهایت نشان داد این بود که داستان فیلیپین دیگر درباره پتانسیل خام نیست. این بحث برای دهه‌ها حل شده است. اکنون درباره ریسک اجرا است. سرمایه‌گذاران نمی‌پرسند که آیا کشور می‌تواند دوباره ۶٪ یا ۷٪ رشد کند. آن‌ها می‌پرسند که آیا نهادهای حاکم بر آن رشد به اندازه کافی قوی هستند تا آن را بادوام، فراگیر و معتبر کنند.

با آغاز سال جدید، چشم‌انداز اقتصادی هم آسایش و هم چالش ارائه می‌دهد. تورم در حال کاهش است و به بانک مرکزی فضا برای مانور می‌دهد. کاهش نرخ بهره، که زمانی فرضی بود، اکنون قابل قبول است. این می‌تواند اعتبار را احیا کند، احساسات سرمایه‌گذاری را افزایش دهد و فضای تنفس را به ترازنامه‌های بیش از حد گسترش یافته — از خانوارها تا کنگلومراها — ارائه دهد. اما پول آسان‌تر تنها ساختارهای موجود را بزرگ‌تر می‌کند. اگر سرمایه به سرمایه‌گذاری مولد جریان یابد، بازده می‌تواند قابل توجه باشد. اگر صرفاً قیمت دارایی‌ها را دوباره باد کند یا ناکارآمدی‌ها را پنهان کند، فرصت هدر خواهد رفت.

سیاست مالی با دوراهی مشابهی روبرو است. سطح بدهی قابل مدیریت باقی می‌ماند، اما دیگر ناچیز نیست. هر پزویی که اکنون خرج می‌شود بار توجیه بالاتری دارد. زیرساخت باید بازده ارائه دهد، نه فقط افتتاحیه‌های رسمی. هزینه‌های اجتماعی باید به نتایج قابل سنجش ترجمه شود، نه وابستگی دائمی. حاشیه برای محاسبه اشتباه پوپولیستی محدودتر شده است.

از نظر سیاسی، سال آینده آزمایش خواهد کرد که آیا ثبات می‌تواند به اصلاحات تبدیل شود. پویایی‌های میان‌دوره‌ای در حال شکل‌دهی انگیزه‌ها هستند. تاریخ نشان می‌دهد که این زمانی است که تصمیمات دشوار به تعویق می‌افتند، مصالحه‌ها افزایش می‌یابند و پاسخگویی کاهش می‌یابد. اما تاریخ سرنوشت نیست. فشار معتبر بر حکومت — شفافیت واقعی در مشارکت‌های عمومی-خصوصی، اجرای ثابت قوانین بازار، و پیامدهای قابل مشاهده برای سوء استفاده — می‌تواند به طور اساسی برداشت سرمایه‌گذاران را تغییر دهد.

فیلیپین امروز در یک چهارراه آشنا قرار دارد، اما با فضای کمتر برای خطا نسبت به چرخه‌های گذشته. جمعیت‌شناسی همچنان مطلوب است، پایگاه مصرف‌کننده بزرگ است، و جغرافیای استراتژیک هنوز در اقتصاد جهانی در حال تکه‌تکه شدن اهمیت دارد. اینها نقاط قوتی هستند که بسیاری از کشورها به آن‌ها حسادت می‌کنند. با این حال آن‌ها دیگر صبر بازارها یا بخشش شهروندان را تضمین نمی‌کنند.

سال گذشته یادآوری بود که تاب‌آوری همان پیشرفت نیست. سال پیش رو تعیین خواهد کرد که آیا کشور صرفاً شوک‌ها را جذب می‌کند — یا در نهایت ثبات را به رشد بادوام و با کیفیت بالاتر تبدیل می‌کند. برای فیلیپین، انتخاب واضح است، حتی اگر مسیر واضح نباشد: اصلاحات قاطعانه و کسب ارزیابی مجدد، یا با احتیاط حرکت و پذیرش متوسط بودن به عنوان تاب‌آوری.

آنچه اعداد می‌گویند

همان‌طور که وارد سال جدید می‌شویم، کشور یک دفتر اقتصادی بسیار بزرگ‌تر — و پیچیده‌تر — از ارقام رشد ساده‌ای که زمانی روایت آن را تعریف می‌کرد، با خود حمل می‌کند. سرمایه‌گذاران، سیاست‌گذاران و شرکای جهانی همان سؤال را می‌پرسند: آیا اقتصاد آماده است تا از تاب‌آوری چرخه‌ای فراتر رود و گسترش تحول‌آفرین را بپذیرد؟ پاسخ امروز، همان‌طور که توسط Vantage Point، در داده‌های تازه از نهادهای بین‌المللی و مقامات محلی جمع‌آوری شده، یک «بله» مشروط است — اما با تذکراتی که از بین نمی‌روند.

رشد همچنان محکم، اما کند شونده

از نظر اقتصادی، فیلیپین همچنان یکی از سریع‌ترین بازارهای در حال رشد جنوب شرقی آسیا است، با این حال رشد از بازگشت مستی‌آور پس از همه‌گیری در حال کند شدن است. تولید ناخالص داخلی واقعی (GDP) در سه ماهه دوم سال ۲۰۲۵ به میزان ۵.۵٪ سال به سال گسترش یافت و از بسیاری از همتایان منطقه‌ای پیشی گرفت. با این حال، همان‌طور که سال پیش رفت، حرکت رو به جلو کاهش یافت. پیش‌بینی‌های متعدد — از نهادهای منطقه‌ای گرفته تا مقامات محلی و اقتصاددانان خصوصی — اکنون رشد GDP سال کامل را نزدیک به ۵.۲-۵.۳٪ قرار می‌دهند.

صندوق بین المللی پول (IMF) و بانک جهانی تصاویر مشابهی ترسیم می‌کنند: رشد بالای ۵٪ و رقابتی در سطح جهانی باقی می‌ماند، اما زیر اهداف قبلی و مسیرهای پیش از همه‌گیری است. به طور قابل توجهی، وزارت امور مالی (DOF) خود اذعان کرده است که رشد سال ۲۰۲۵ ممکن است نزدیک به ۴.۷-۴.۸٪ باشد، که بسیار کمتر از هدف رسمی ۵.۵-۶.۵٪ است.

در همین حال، تولید ناخالص ملی (GNP) — که شامل درآمد خالص از خارج می‌شود — به بالاترین سطح تاریخی به صورت مطلق رسیده است و در سه ماهه سوم سال ۲۰۲۵ به بیش از ۶.۶۸ تریلیون پزو رسیده است. این نشان می‌دهد که درآمد کسب شده توسط فیلیپینی‌ها در خارج و بازده از سرمایه‌گذاری خارجی همچنان نقاط قوت ساختاری باقی می‌مانند.

تورم خوش‌خیم، یک شمشیر دو لبه؟

تورم یک پیروزی ظریف ارائه می‌دهد. تورم قیمت مصرف کننده در اواخر سال ۲۰۲۵ به حدود ۱.۵٪ کاهش یافت، که به راحتی زیر محدوده هدف ۲-۴٪ بانک مرکزی است. این محیط قیمت خوش‌خیم به Bangko Sentral ng Pilipinas (BSP) انعطاف لازم را برای کاهش مکرر نرخ سیاست‌ها برای تحریک اعتبار و سرمایه‌گذاری داده است — یک تغییر قابل توجه از موضع‌های پولی سخت دوران همه‌گیری.

اما تورم پایین همچنین تقاضای ضعیف‌تر در بخش‌های سرمایه‌گذاری و خارجی را منعکس می‌کند، نه صرفاً ثبات قیمت. این چالش دقیقی است که سیاست‌گذاران فیلیپینی با آن روبرو هستند: اجتناب از رضایت تورم زدایی، در حالی که سرمایه‌گذاری عمیق‌تر بخش خصوصی فراتر از هزینه مصرف پرورش می‌یابد.

متغیرهای سیاسی شکل‌دهنده اعداد

شاخص‌های کلان اقتصادی به تنهایی کل داستان را نمی‌گویند. سرمایه‌گذاران به طور فزاینده‌ای نسبت به جریان‌های زیرزمینی سیاسی که می‌تواند مسیرهای رشد را تغییر شکل دهد حساس هستند.

معیارهای بین‌المللی مانند شاخص ادراک فساد سازمان شفافیت بین‌الملل همچنان فیلیپین را در موقعیت چالش‌برانگیزی قرار می‌دهد، با امتیاز ۳۳ از ۱۰۰ و رتبه حدود ۱۱۴ از ۱۸۰ کشور. در حالی که این نشان‌دهنده بهبود جزئی نسبت به سال‌های قبل است، همچنان زیر میانگین‌های منطقه‌ای و جهانی باقی می‌ماند، که شکاف‌های حکومتی مداوم را نشان می‌دهد.

در داخل کشور، این برداشت‌ها به ناآرامی سیاسی قابل مشاهده ترجمه شده است. در سال ۲۰۲۵، اعتراضات گسترده در سراسر کشور در پاسخ به یک رسوایی گسترده فساد مربوط به کنترل سیل و صندوق‌های زیرساختی شعله‌ور شد — یکی از بزرگ‌ترین بسیج‌های مدنی در سال‌های اخیر. اتهامات جنایی بعدی ده‌ها چهره سیاسی و تجاری، از جمله قانونگذاران سطح بالا را درگیر کرده است، که هم عمق مشکل و هم اراده سیاسی برای پیگیری پاسخگویی، هرچند ناهموار، را برجسته می‌کند.

در همان زمان، نظرسنجی‌های اخیر از رصدخانه فیلیپین در مورد دموکراسی نشان‌دهنده افزایش نگرانی عمومی در مورد فساد، اطلاعات نادرست و عدم مشارکت مدنی است — نشانه‌هایی که مشروعیت دموکراتیک ممکن است به عنوان یک متغیر اقتصادی به اندازه سیاست مالیاتی یا نرخ تعرفه مهم باشد.

بافت جهانی: خطرات خارجی و واقعیت‌های رقابتی

از نظر خارجی، اقتصاد ملی نسبت به روندهای بسیار فراتر از مرزهای خود آسیب‌پذیر است. تلاش‌ها برای تنوع صادرات با موانع ناشی از تغییر سیاست تجاری ایالات متحده و رژیم‌های تعرفه جهانی روبرو است که تحلیلگران می‌گویند می‌تواند رقابت‌پذیری صادرات و جریان‌های سرمایه‌گذاری را در سال ۲۰۲۶ کاهش دهد.

در مقایسه با همتایان خود در انجمن کشورهای جنوب شرقی آسیا (ASEAN)، فیلیپین در یک باند رقابتی میان‌رده قرار دارد — برخی از همسایگان را شکست می‌دهد، اما همچنان از کشورهایی مانند اندونزی و ویتنام در معیارهای نفوذ ترکیبی که قدرت اقتصادی، دیپلماسی و ظرفیت فناوری را وزن می‌کنند، عقب است.

نگاه به آینده: راه به سوی رشد بادوام

پس این کشور را در سال پیش رو کجا قرار می‌دهد؟

در جبهه اقتصادی، فیلیپین اصول اساسی — سود جمعیتی، حواله‌های قوی، مصرف تاب‌آور — برای حفظ رشد دارد. اما تبدیل این مزایا به سرمایه‌گذاری بالاتر، بادوام و افزایش بهره‌وری نیازمند اجرای سیاست واضح‌تر، اصلاحات ساختاری عمیق‌تر و شرایط جذاب‌تر برای سرمایه‌گذاران افق بلند خواهد بود.

در جبهه سیاسی، درام در حال رخ دادن پیرامون حکومت و فساد می‌تواند نقطه عطفی باشد. نهادهای پاک و شفاف فقط ضرورت‌های اخلاقی نیستند — آن‌ها ضرب‌کننده‌های اقتصادی هستند که اعتماد سرمایه‌گذار را باز می‌کنند، حق بیمه ریسک را کاهش می‌دهند و پایگاه مالیاتی را گسترش می‌دهند.

داستان رشد فیلیپین به هیچ وجه به پایان نرسیده است؛ صرفاً وارد فصل جدیدی شده است — فصلی که در آن انسجام سیاست، نه فقط ارقام سرفصل، جایگاه کشور را در صحنه اقتصادی جهانی تعریف خواهد کرد. اگر سال آینده درباره انتخاب‌ها باشد، پس مهم‌ترین آن این است: آیا فیلیپین پایه‌های رشد خود را با حکومت معتبر تقویت خواهد کرد، یا ابهام سیاسی وعده اقتصادی آن را تضعیف خواهد کرد؟

کوئو وادیس، فیلیپین؟ بازارها نظاره‌گرند، و به طور فزاینده‌ای شهروندان خودش. – Rappler.com

برای مقالات بیشتر Vantage Point اینجا کلیک کنید.