De Crisis Achter de Zilverprijsstijging: Wanneer het Papiersysteem Begint te Falen

Geschreven door: Xiaobing | Deep Tide TechFlow

In de edelmetalenmarkt van december was goud niet de hoofdfocus; zilver was het meest verblindende licht.

Van $40 naar $50, $55 en $60, steeg het in een bijna ongecontroleerd tempo door het ene historische prijsniveau na het andere, waardoor de markt nauwelijks de kans kreeg om adem te halen.

Op 12 december raakte spot zilver kortstondig een recordhoogte van $64,28 per ounce voordat het instortte. Tot nu toe dit jaar is zilver met bijna 110% gestegen, ver boven de 60% winst van goud.

Dit was een schijnbaar "volkomen redelijke" stijging, maar dat maakte het des te gevaarlijker.

De crisis achter de stijging

Waarom stijgt zilver?

Omdat het lijkt alsof het een prijsverhoging verdient.

Vanuit het perspectief van mainstream instellingen is dit allemaal logisch.

Verwachtingen van een renteverlaging door de Federal Reserve hebben de edelmetalenmarkt nieuw leven ingeblazen. Recente zwakke werkgelegenheids- en inflatiegegevens hebben de markt ertoe gebracht te wedden op verdere renteverlagingen begin 2026. Zilver, als een zeer volatiel activum, heeft scherper gereageerd dan goud.

De industriële vraag voedt ook de trend. De explosieve groei van zonne-energie, elektrische voertuigen, datacenters en AI-infrastructuur heeft de dubbele aard van zilver als edelmetaal en industrieel metaal volledig aangetoond.

De aanhoudende daling van de wereldwijde voorraden heeft de situatie verergerd. De productie in het vierde kwartaal uit mijnen in Mexico en Peru bleef achter bij de verwachtingen, en zilverbaren in grote beursdepots nemen jaar na jaar af.

...

Als we alleen deze redenen in overweging nemen, is de stijging van de zilverprijzen een "consensus", of zelfs een verlate herwaardering.

Maar het gevaar van het verhaal ligt in:

De stijging van de zilverprijzen lijkt redelijk, maar voelt onrustig.

De reden is eenvoudig: zilver is geen goud. Het heeft niet hetzelfde niveau van consensus als goud en mist een "nationaal team" (door de overheid gesteunde investering).

Goud blijft veerkrachtig omdat centrale banken wereldwijd het kopen. In de afgelopen drie jaar hebben mondiale centrale banken meer dan 2.300 ton goud gekocht, die op nationale balansen worden weergegeven als een uitbreiding van soeverein krediet.

Zilver is anders. De wereldwijde goudreserves van centrale banken overschrijden 36.000 ton, terwijl officiële zilverreserves bijna nul zijn. Zonder steun van centrale banken mist zilver systemische stabilisatoren wanneer de markt extreme volatiliteit ervaart, waardoor het een typisch "geïsoleerd activum" wordt.

Het verschil in marktdiepte is nog uitgesprokener. Het dagelijkse handelsvolume van goud is ongeveer $150 miljard, terwijl dat van zilver slechts $5 miljard is. Als goud wordt vergeleken met de Stille Oceaan, is zilver hooguit een klein meer.

Het is klein van omvang, heeft weinig market makers, onvoldoende liquiditeit en beperkte fysieke reserves. Het belangrijkste is dat de belangrijkste vorm van zilverhandel niet fysiek zilver is, maar "papieren zilver", waarbij futures, derivaten en ETF's de markt domineren.

Dit is een gevaarlijke structuur.

Ondiep water is vatbaar voor kapseizen; de instroom van grote sommen geld kan snel het hele oppervlak in beroering brengen.

Dit is precies wat er dit jaar gebeurde: een plotselinge instroom van fondsen duwde snel een markt omhoog die van begin af aan niet erg diep was, en prijzen werden van de grond getrokken.

Futures squeeze

Wat ervoor zorgde dat zilverprijzen van hun koers afweken, waren niet de schijnbaar redelijke fundamentele redenen die hierboven werden genoemd; de echte prijsoorlog was op de futuresmarkt.

Onder normale omstandigheden zou de spotprijs van zilver iets hoger moeten zijn dan de futuresprijs. Dit is gemakkelijk te begrijpen, aangezien het houden van fysiek zilver opslagkosten en verzekeringspremies vereist, terwijl futures slechts een contract zijn en van nature goedkoper. Dit prijsverschil wordt over het algemeen "spot premium" genoemd.

Maar vanaf het derde kwartaal van dit jaar is deze logica omgekeerd.

Futuresprijzen zijn systematisch spotprijzen gaan overtreffen, en het prijsverschil wordt groter. Wat betekent dit?

Iemand drijft de prijzen wild op in de futuresmarkt. Dit fenomeen van "futures premium" komt meestal alleen voor in twee situaties: ofwel is de markt extreem optimistisch over de toekomst, ofwel probeert iemand de markt te manipuleren.

Gezien het feit dat de verbetering in de fundamenten van zilver geleidelijk is, en dat de vraag van fotovoltaïsche en nieuwe energiebronnen niet exponentieel zal toenemen binnen enkele maanden, en dat de mijnproductie niet plotseling zal opdrogen, lijkt de agressieve prestatie van de futuresmarkt meer op het laatste: fondsen duwen de futuresprijzen omhoog.

Een nog gevaarlijker signaal komt van de anomalieën in de fysieke leveringsmarkt.

Historische gegevens van COMEX (New York Mercantile Exchange), 's werelds grootste handelsmarkt voor edelmetalen, tonen aan dat minder dan 2% van de futures contracten voor edelmetalen fysiek wordt afgewikkeld, terwijl de resterende 98% wordt afgewikkeld in Amerikaanse dollars of wordt doorgerold.

In de afgelopen maanden zijn de fysieke zilverleveringen op COMEX echter sterk gestegen, ver boven de historische gemiddelden. Een groeiend aantal beleggers vertrouwt niet langer op "papieren zilver" en eist de levering van echte zilverbaren.

Een vergelijkbaar fenomeen heeft zich voorgedaan bij zilver-ETF's. Terwijl grote hoeveelheden kapitaal binnenstroomden, begonnen sommige beleggers hun aandelen in te wisselen en eisten fysiek zilver in plaats van fondsparticipaties. Deze "run" op aflossingen zette druk op de zilverbarreserves van de ETF.

Dit jaar hebben de drie grote zilvermarkten - New York COMEX, Londen LBMA en Shanghai Metal Exchange - allemaal runs op zilver meegemaakt.

Wind-gegevens tonen aan dat de zilvervoorraden op de Shanghai Gold Exchange met 58,83 ton daalden tot 715,875 ton in de week eindigend op 24 november, een nieuw dieptepunt sinds 3 juli 2016. CMOEX-zilvervoorraden kelderden van 16.500 ton aan het begin van oktober naar 14.100 ton, een daling van 14%.

De redenen zijn niet moeilijk te begrijpen. Tijdens een periode van dollarre nteverlagingen zijn mensen niet bereid om in dollars af te wikkelen. Een andere verborgen zorg is dat beurzen mogelijk niet genoeg zilver beschikbaar hebben voor afwikkeling.

De moderne edelmetalenmarkt is een sterk gefinancialiseerd systeem. Het meeste "zilver" is slechts een boekwaarde; echte zilverbaren worden herhaaldelijk verhypothekeerd, geleased en gebruikt voor derivaten wereldwijd. Eén ounce fysiek zilver kan overeenkomen met meer dan een dozijn verschillende eigendomscertificaten.

Veteraan handelaar Andy Schectman citeerde Londen als voorbeeld, en merkte op dat de LBMA slechts 140 miljoen ounces aan zwevende voorraad heeft, maar het dagelijkse handelsvolume bereikt 600 miljoen ounces, met meer dan 2 miljard ounces aan papieren claims bovenop deze 140 miljoen ounces.

Dit "score reserve systeem" werkt goed onder normale omstandigheden, maar zodra iedereen de fysieke goederen wil, zal het hele systeem een liquiditeitscrisis ervaren.

Wanneer de schaduw van een crisis dreigt, lijkt er altijd een vreemd fenomeen op te treden in de financiële markten, algemeen bekend als "de stekker eruit trekken."

Op 28 november ondervond CME een bijna 11 uur durende storing vanwege een "koelprobleem in het datacentrum", wat een nieuw record vestigde voor de langste storing en verhinderde dat COMEX goud- en zilverfutures normaal werden bijgewerkt.

Opmerkelijk is dat de storing plaatsvond op een cruciaal moment toen zilver door historische hoogtes brak, met spot zilver dat door $56 brak en zilver futures die zelfs $57 overschreden.

Sommige marktgeruchten speculeren dat de storing bedoeld was om grondstoffenmarktmakers te beschermen die werden blootgesteld aan extreme risico's en grote verliezen konden lijden.

Later verklaarde datacentrumoperator CyrusOne dat de grote storing te wijten was aan menselijke fout, wat verschillende samenzweringstheorieën voedde.

Kortom, deze markttrend, gedreven door een short squeeze in de futureshandel, heeft onvermijdelijk geleid tot extreme volatiliteit in de zilvermarkt. Zilver is effectief getransformeerd van een traditioneel veilige haven-activum naar een hoog-risico investering.

Wie heeft de leiding?

In deze dramatische short squeeze kan één naam niet worden genegeerd: JPMorgan Chase.

De reden is eenvoudig: hij is een internationaal erkende zilverspeculant.

Gedurende ten minste acht jaar, van 2008 tot 2016, manipuleerde JPMorgan Chase de goud- en zilvermarktprijzen via handelaren.

De methode is eenvoudig en grof: plaats een groot aantal koop- of verkooporders voor zilvercontracten in de futuresmarkt om een valse indruk van vraag en aanbod te creëren, andere handelaren te verleiden om te volgen, en dan de orders op het laatste moment te annuleren om te profiteren van prijsschommelingen.

Deze praktijk, bekend als spoofing, resulteerde uiteindelijk in een boete van $920 miljoen voor JPMorgan Chase in 2020, wat een record was voor een enkele CFTC-boete.

Maar het echte leerboekvoorbeeld van marktmanipulatie gaat verder dan dit.

Aan de ene kant onderdrukte JPMorgan Chase zilverprijzen door massale short selling en bedrieglijke handel op de futuresmarkt; aan de andere kant verwierf het grote hoeveelheden fysiek metaal tegen de lage prijzen die het creëerde.

Vanaf 2011, toen de zilverprijzen de $50 naderden, begon JPMorgan Chase zilver te verzamelen in zijn COMEX-magazijnen, en voegde toe aan zijn bezit terwijl andere grote instellingen hun zilveraankopen verminderden, uiteindelijk tot wel 50% van de totale COMEX-zilvervoorraad bereikend.

Deze strategie maakt gebruik van de structurele tekortkomingen in de zilvermarkt, waar papieren zilverprijzen fysieke zilverprijzen domineren, en JPMorgan Chase is zowel in staat om papieren zilverprijzen te beïnvloeden als een van de grootste houders van fysiek zilver.

Welke rol speelde JPMorgan Chase dus in deze ronde van de zilver short squeeze?

Aan de oppervlakte lijkt JPMorgan Chase "een nieuw blad te hebben omgeslagen." Na de schikkingsovereenkomst in 2020 onderging het systematische compliance-hervormingen, waaronder het aannemen van honderden nieuwe compliance officers.

Er is momenteel geen bewijs dat JPMorgan Chase deelnam aan de short squeeze, maar het heeft nog steeds aanzienlijke invloed in de zilvermarkt.

Volgens de laatste gegevens van CME op 11 december bezit JPMorgan Chase ongeveer 196 miljoen ounces zilver in het COMEX-systeem (eigen handel + makelaardij), goed voor bijna 43% van de totale voorraad van de beurs.

Daarnaast heeft JPMorgan Chase nog een speciale rol: de bewaarder van de Silver ETF (SLV), met 517 miljoen ounces zilver, ter waarde van $32,1 miljard, vanaf november 2025.

Nog belangrijker is dat JPMorgan Chase meer dan de helft van de in aanmerking komende zilvermarkt (d.w.z. zilver dat in aanmerking komt voor levering maar nog niet is geregistreerd als leverbaar) controleert.

In elke ronde van zilver short squeeze komt het echte spel in de markt neer op twee punten: ten eerste, wie kan fysiek zilver produceren; en ten tweede, of en wanneer dit zilver mag worden toegelaten tot de leveringspool.

In tegenstelling tot zijn vroegere rol als grote short seller van zilver, zit JPMorgan Chase nu bij de "zilverpoort."

Momenteel maakt leverbaar geregistreerd zilver slechts ongeveer 30% uit van de totale voorraad, terwijl het merendeel van het in aanmerking komende zilver is geconcentreerd in de handen van enkele instellingen. Daarom hangt de stabiliteit van de zilver futuresmarkt eigenlijk af van de gedragskeuzes van een zeer klein aantal sleutelspelers.

Het papiersysteem faalt geleidelijk.

Als je de huidige zilvermarkt in slechts één zin zou moeten beschrijven, zou het zijn:

De markt is nog steeds in beweging, maar de regels zijn veranderd.

De markt heeft een onomkeerbare verschuiving ondergaan, en het vertrouwen in het "papiersysteem" van zilver brokkelt af.

Zilver is geen geïsoleerd geval; dezelfde veranderingen hebben zich voorgedaan in de goudmarkt.

Goudvoorraden op de New York Mercantile Exchange bleven dalen, waarbij geregistreerd goud herhaaldelijk dieptepunten bereikte. De beurs moest goudstaven toewijzen van "in aanmerking komend" goud, dat oorspronkelijk niet bedoeld was voor levering, om het matchingproces te voltooien.

Wereldwijd migreert kapitaal stilletjes.

In de afgelopen tien jaar of zo is de mainstream trend in activatoewijzing sterk gefinancialiseerd geweest, met ETF's, derivaten, gestructureerde producten, gehevelde instrumenten, en alles wat "gesecuritiseerd" is.

Nu trekken steeds meer fondsen zich terug uit financiële activa en wenden zich tot fysieke activa die niet afhankelijk zijn van financiële tussenpersonen of kredietgaranties, zoals goud en zilver.

Centrale banken hebben hun goudreserves continu en massaal verhoogd, en kiezen bijna zonder uitzondering voor fysieke vorm. Rusland heeft de goudexport verboden, en zelfs westerse landen zoals Duitsland en Nederland hebben verzocht om de repatriëring van hun in het buitenland opgeslagen goudreserves.

Liquiditeit maakt plaats voor zekerheid.

Wanneer het aanbod van goud niet kan voldoen aan de enorme fysieke vraag, beginnen fondsen te zoeken naar alternatieven, en zilver wordt natuurlijk de eerste keuze.

De essentie van deze materiële beweging is een hernieuwde strijd om monetaire prijszettingsmacht in de context van een zwakke dollar en deglobalisering.

Volgens een Bloomberg-rapport in oktober verschuift wereldwijd goud van west naar oost.

Gegevens van de CME Group en de London Bullion Market Association (LBMA) tonen aan dat sinds eind april meer dan 527 ton goud is weggestroomd uit kluizen in New York en Londen, de twee grootste westerse markten. Ondertussen zijn de goudimporten toegenomen in belangrijke Aziatische goudconsumerende landen zoals China, waarbij China's goudimporten in augustus een vierjarig hoogtepunt bereikten.

Als reactie op marktveranderingen verplaatste JPMorgan Chase eind november 2025 zijn edelmetalen handelsteam van de Verenigde Staten naar Singapore.

De stijging van goud- en zilverprijzen weerspiegelt een terugkeer naar het concept van de "gouden standaard". Hoewel dit op korte termijn misschien niet realistisch is, is één ding zeker: wie meer fysieke grondstoffen controleert, zal een grotere prijszettingsmacht hebben.

Wanneer de muziek stopt, kunnen alleen degenen met echt geld veilig gaan zitten.