In veel Filipijnse huishoudens is het ingelijste Naturalisatiecertificaat meer dan alleen een juridisch document. Het staat op de schoorsteenmantel naast de familiefoto's en de Sto. Niño; het is de "Heilige Graal" van een reis die vaak decennia beslaat — allemaal voor dat moment waarop we onze rechterhand ophieven en de Eed van Trouw aflegden en geloofden dat de Amerikaanse Droom eindelijk veilig was.

Maar voor een groeiend aantal Filipijnen verandert die droom in een nachtmerrie.

Onder de hernieuwde focus van de Trump-regering op denaturalisatie wordt het vermeende 'papieren schild' van het burgerschap getest door beleid dat oude verzuimen of menselijke fouten behandelt als gronden voor uitzetting.

"Veel van onze kababayans zijn erg bang en vragen zich af of zij onder denaturalisatie vallen," zei advocaat Lou Tancinco, een in San Francisco gevestigde immigratieadvocaat. "Er is een legitieme reden tot bezorgdheid als een eerdere strafrechtelijke veroordeling of immigratiefraude niet is gemeld of opgelost tijdens het naturalisatieproces."

Alleen al in 2024 legden meer dan 41.000 Filipijnen de eed af, waardoor Filipijnen de op twee na grootste groep nieuwe Amerikaanse staatsburgers van dat jaar werden. Van de ongeveer 2,1 miljoen in de Filipijnen geboren inwoners is naar schatting 1,6 miljoen — ongeveer 76% — genaturaliseerd, een van de hoogste naturalisatiepercentages van alle immigrantengroepen.

Een recent New York Times-rapport zei dat de US Citizenship and Immigration Services (USCIS) nu werkt met maandelijkse doorverwijzingsdoelen, waarbij veldkantoren worden geïnstrueerd om 100 tot 200 zaken per maand naar het Ministerie van Justitie te sturen voor mogelijke intrekking van het staatsburgerschap.

Om de omvang van deze escalatie te begrijpen, overweeg dit: tussen 2017 en begin 2025 diende de federale overheid in totaal slechts ongeveer 120 denaturalisatiezaken in. Onder de voorgestelde doelen voor 2026 zou datzelfde aantal elke maand kunnen worden bereikt. Omdat Filipijnen zo'n hoog naturalisatiepercentage hebben, maken we wiskundig gezien meer kans om deel uit te maken van een "audit" of "beoordeling" van burgerspapieren.

De 'Nevada Divorce'-val

Voor sommige Pinoys is de grens tussen een onschuldige omissie en een materiële verkeerde voorstelling van zaken historisch gezien langs zeer specifieke breuklijnen gevallen.

"Het verkeerd voorstellen van de burgerlijke staat of degenen die de VS binnenkomen als ongehuwd terwijl ze in feite getrouwd zijn, is een veelvoorkomend fraudepatroon," zei Tancinco. "USCIS-examinatoren zijn al bekend met deze gevallen, en het kan als materieel worden beschouwd omdat het hen destijds zou hebben gediskwalificeerd. Op dezelfde manier kan het niet vermelden van kinderen alarmsignalen doen afgaan als het afkomstig is van een verborgen huwelijk dat de geschiktheid beïnvloedt."

Een ander aandachtsgebied betreft schijnhuwelijken. Hoewel geregelde huwelijken zelf niet illegaal zijn en worden erkend onder de Amerikaanse immigratiewetgeving als ze oprecht zijn, worden huwelijken die uitsluitend zijn aangegaan voor immigratievoordelen beschouwd als fraude. Als een frauduleus huwelijk de basis vormde voor een green card en latere naturalisatie, kan dit grond worden voor denaturalisatie.

Een veelvoorkomend alarmsignaal betreft degenen die met een Amerikaans staatsburger trouwen na het verkrijgen van een "snelle" echtscheiding in een staat als Nevada. Als die Nevada-echtscheiding ongeldig blijkt te zijn — misschien omdat niet aan de verblijfsvereisten is voldaan of omdat deze in strijd was met een niet-ontbonden huwelijk in de Filipijnen — kan het daaropvolgende huwelijk dat voor de green card werd gebruikt, als bigamisch worden verklaard. In de ogen van de wet is dit "illegale verkrijging" van het staatsburgerschap.

Veel van de angst gaat echter niet over ernstige fraude, maar over gewone menselijke fouten.

Naturalisatieformulieren vragen aanvragers om jaren — soms decennia — van hun leven te reconstrueren in exacte data en juridische categorieën. De meest voorkomende fouten zijn alledaags: verkeerd onthouden reisdata, onvolledige werkgeschiedenissen, of spellinginconsistenties, of verwarring over juridische termen zoals "arrestatie", "dagvaarding" of "veroordeling". Naamvariaties komen vooral veel voor bij Filipijnen, net als veranderingen door huwelijk of Anglicisering, zoals van Juan Batungbakal naar John Stone.

Onder normale omstandigheden worden deze fouten begrepen voor wat ze zijn: de grenzen van geheugen, taal en bureaucratie — maar waarschijnlijk niet voor een ijverige USCIS-feitenchecker onder druk om een maandelijks quotum te halen.

De rechtbanken zijn nog steeds belangrijk

Hoe alarmerend de retoriek ook klinkt, denaturalisatie is een ingewikkeld juridisch proces. "USCIS kan het staatsburgerschap niet zomaar intrekken," legde Tancinco, zelf een genaturaliseerd staatsburger, uit. "Een genaturaliseerd staatsburger heeft recht op een hoorzitting voor een federale districtsrechtbank, en de bewijslast ligt volledig bij de overheid."

Rechtbanken hebben consequent geoordeeld dat het staatsburgerschap niet kan worden ingetrokken voor triviale fouten. In een Maslenjak v. US Supreme Court-uitspraak (2017) zei het Hof dat de overheid het staatsburgerschap niet kan intrekken voor triviale leugens zoals een snelheidsovertreding. Het moet een leugen zijn die, indien bekend, je wettelijk had tegengehouden om staatsburger te worden.

"Deze angst mag onze acties niet sturen," waarschuwde Tancinco: "Wanneer u wordt geconfronteerd met USCIS over mogelijke denaturalisatie, teken dan geen enkele verklaring zonder juridisch advies in te winnen. Ken uw rechten. Door angst gedreven beslissingen kunnen permanente gevolgen hebben."

Het meest verontrustende aspect van dit beleid is het gerapporteerde onderzoek naar genaturaliseerde burgers naar "anti-Amerikaanse opinies". Dit is een psychologisch wapen om de minderheid het zwijgen op te leggen, maar het werkt alleen als we zwijgen.

Voor de broer of zus die 30 jaar heeft gewacht en de verpleegkundige die drie banen had om die schoorsteenmantel te bereiken, zou het streven naar geluk niet moeten eindigen in een toestand van eeuwige angst. Door standvastig te blijven, bewijzen we dat onze loyaliteit niet ligt bij een angstig zwijgen, maar bij de grondwettelijke vrijheden die we hebben gezworen te handhaven. We zijn Amerikanen, punt uit. Het is tijd dat we ons daar ook naar gaan gedragen. – Rappler.com

Oscar Quiambao is een voormalig verslaggever voor The Philippine Daily Inquirer die nu in San Francisco woont.